გაუა (ინგლ. Gaua) — კუნძული ბანქსის კუნძულებში (არქიპელაგი ახალი ჰებრიდები), წყნარ ოკეანეში. ეკუთვნის ვანუატუს რესპუბლიკას და შედის ტორბას პროვინციაში.
კუნძული გაუა მდებარეობს არქიპელაგ ახალი ჰებრიდების ჩრდილოეთ ნაწილში მდებარე ბანქსის კუნძულებს. გარს აკრავს წყნარი ოკეანისა და მარჯნის ზღვის წყლები. სამხრეთ-აღმოსავლეთით მდებარეობს კუნძული მერე-ლავა, ჩრდილოეთით — კუნძული ვანუა-ლავა. უახლოესი მატერიკი, ავსტრალია, მდებარეობს დაახლოებით 1300 კმ-ში.
კუნძული გაუას, როგორც ახალი ჰებრიდების სხვა კუნძულებს, აქვს ვულკანური წარმოშობა. ის შედგება ბაზალტურ-ანდეზიტური სტრატოვულკანისგან, რომლის კალდერის სიგანე შეადგენს 6 × 9 კმ-ს. ისტორიულად აქტიური კონუსის გარატის მთების და კალდერის სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში სხვა მცირე ტუფის კონუსების ჩამოყალიბებასთან ერთად ხდებოდა კალდერული ლეტასის ტბის ფორმირება, რომელსაც აქვს ნახევარმთვარის ფორმა. ეს ტბა ვანუატუში და წყნარ ოკეანეში (პაპუა-ახალი გვინეის ფარგლებს გარეთ) ყველაზე დიდი მტკნარი წყლის ტბაა. ლეტასის ტბის ფართობი შეადგენს 1900 ჰექტარს, ხოლო სიღრმე ზოგიერთ ადგილებში აღწევს 360 მეტრს. ტბა მდებარეობს 418 მეტრ სიმაღლეზე. კუნძულის ყველაზე უმაღლესი წერტილია, მთა გარატი, რომელიც აღწევს 797 მეტრს. გაუას ფართობი შეადგენს 328,2 კმ²-ს.
კლიმატი კუნძულზე ნოტიო ტროპიკულია. ნალექების წლის საშუალო რაოდენობა აჭარბებს 3500 მმ-ს. გაუაზე ხშირია მიწისძვრები და ციკლონები.
კუნძულ გაუას პირველი ევროპელი აღმომჩენია ესპანელი ზღვაოსანი წარმოშობით პორტუგალიიდან პედრო ფერნანდეს კიროსი, რომელმაც კუნძული აღმოაჩინა 1606 წელს და მას სახელად დაარქვა «სანტა-მარია».
1906 წლის მარტში გაუა, როგორც ახალი ჰებრიდების სხვა კუნძულები, გახდა საფრანგეთის და დიდი ბრიტანეთის ერთობლივი სამფლობელო, ანუ არქიპელაგმა მიიღო ბრიტანულ-ფრანგული კონდომინიუმის სტატუსი.
1980 წლის 30 ივნისს ახალმა ჰებრიდებმა მიიღო დამოუკიდებლობა დიდი ბრიტანეთისგან და საფრანგეთისგან, და კუნძული გაუა გახდა ვანუატუს რესპუბლიკის ტერიტორია.
2009 წელს კუნძულ გაუას მოსახლეობის რაოდენობა შეადგენდა 2491 ადამიანს. კუნძულელები ლაპარაკობენ რამდენიმე მელანეზიურ ენაზე:
მოსახლეობა ცხოვრობს რამდენიმე სანაპირო სოფლებში, რომლებიც მდებარეობენ გაუას დასავლეთ, სამხრეთ და ჩრდილო-აღმოსავლეთ სანაპიროებზე. ყველაზე დიდი დასახლებული პუნქტებია სოფლები — ონეტარი და ბევეტო.
ადგილობრივი მაცხოვრებლების ძირითადი საქმიანობაა — სოფლის მეურნეობა (კაკაოს მოყვანა და კოპრის დამუშავება). კუნძულზე მოქმედებს აეროდრომი.