მაუნა-კეა (ინგლ. Mauna Kea; ჰავაიურად – თეთრი მთა) — ჩამქრალი ფარისებრი ვულკანი ჰავაის კუნძულებზე. სიმაღლე 4205 მ. წარმოადგენს ჰავაის შტატის უმაღლეს წერტილს. მისი დიდი ნაწილი წყლის ქვეშ მდებარეობს. თუ მაუნა-კეას სიმაღლეს მისი ძირიდან ავითვლით მაშინ მისი სიმაღლე 10 კმ მიაღწევს. გვიანდელმა ვულკანიზმა განაპირობა ვულკანის უფრო უხეში იერი, ვიდრე მის მეზობელ ვულკანებს გააჩნიათ. 2003 წელს დადგინდა, რომ ვულკანის უკანანსკნელი ამოფრქვევა 6000-4000 წლის წინ დაიწყო. თანადროულ დროში მაუნა-კეა არააქტიურ ვულკანად მიიჩნევა.
იგი ერთ-ერთია ჰავაის კუნძულებზე გავრცელებული ხუთი ცხელი წერტილიბიდან, ხოლო ასაკითა და აქტიურობით ჰავაის ვულკანებს შორის იგი მეტად გამორჩეულია. მაუნა-კეას მოცულობა უდრის 3200 კმ³-ს. ისევე როგორც ჰავაის ყველა ვულკანი მაუნა-კეა წარმოიქმნა ცხელი წერტილებიდან, როდესაც წყნაროკეანური ფილა გადავიდა დედამიწის მანტიაში. აგებულია ანდეზიტური და ოლივინ-ბაზალტური ლავებით. კალთებზე ბევრი პარაზიტული კონუსია. კრატერი დანგრეულია. მოსწორებული მწვერვალი თითქმის მუდამ თოვლით არის დაფარული (აქედან წარმოსდგა სახელწოდება).
ქარზურგა კალთებზე სავანაა, ქარპირა ჩრდილოეთ და ჩრდილოეთ-აღმოსავლეთ კალთებზე ნოტიო ტროპიკული ტყე თითქმის გაჩეხილია და გაშენებულია ანანასის, შაქრის ლერწმისა და ბანანის პლანტაციები. მწვერვალზე მდებარეობს ცნობილი ასტრონომიული ობსერვატორია — მაუნა-კეას ასტრონომიული ობსერვატორია, სადაც დიდი ხანია წარმოებს ასტრონომიული დაკვირვებები.
ზღვის დონიდან 3780 მ სიმაღლეზე აღმოჩენილია გამოქვაბულები, საიდანაც უძველესი ჰავაიელები მოიპოვებდნენ ბაზალტს, რომლისგანაც ქვის ხელსაწყოებს ამზადებდნენ.